ο Andre Gide που κρυβω μεσα μου φωναζει:
τα ψαρια πεθαινουν ανεβαινοντας στην επιφανεια με την κοιλια προς τα επανω.
Αυτος ειναι ο δικος τους τροπος να πεφτουν.
και ετσι εγω του απαντω
-αρα ειναι ο θανατος που τα κανει να πετουν.
Αυτος ειναι ο δικος τους τροπος να πεφτουν.
και ετσι εγω του απαντω
-αρα ειναι ο θανατος που τα κανει να πετουν.
3 σχόλια:
κρύβετε έναν André Gide μέσα σας αγαπητή. αν κ οι περισσοτεροι πολυλογουν κ αναφερουν τη σχετικη πυκνοτητα νερου - ψαριου. οπως κ να χει, ελπιζω ο αυγουστος να σας βρηκε πανω στο 'Καλυψω´ σας, στις γαλότσες σας κ να μυριζετε ψαριλα.
τα σεβη μου,
Ο (μοναδικος ?) Θαυμαστής σας
ντινος ζουπας
μοναδικε θαυμαστη μου νομιζω πως αυτη την φορα τα παραλετε!
κοκκινιζω οσαν το πατζαρι σε καταλληλο χωμα απο τα λογια σας.
ο Αυγουστος με βρηκε και με αφησε με ψαριλα και γαλοτσα μα δυστυχως οχι πανω στην Καλυψω η οποια δεν μου τηλεφωνει πλεον μετα απο εκεινο το παιχνιδι που παιξαμε "κανε την φαντασιωση σου πραγματικοτητα"
τι να κανεις?
αυτα εχει η ζωη.
ο Νανος μαζι σας
Α' μουρη
α επισης Ντινο ευχαριστω ε?
ειχα ξεχασει το ονομα
Δημοσίευση σχολίου